گوجه فرنگی گیاهی با نام علمی Lycopersicum Esculentum از خانواده سیب زمینی (Solanaceae) که به نام عمومی Tomato در جهان معروف است. این میوه از طریق اروپا به ایران را یافت و به همین دلیل است که گوجه فرنگی نامیده می شود. کشت و کار این محصول در اکثر کشورهای جهان متدوال بوده و سالانه 5 میلیون و 800 هزار تن گوجه فرنگی در کشور تولید می شود، و ایران رتبه هفتم دنیا را از لحاظ سطح زیر کشت به خود اختصاص داده است. با توجه به اهمیت گوجه فرنگی در تولید، اقتصاد و تغذیه مردم و وابستگی کشور از نظر تهیه بذرهای مرغوب به کشورهای اروپایی، همچنین اهمیت استفاده از بذر سالم در تولید محصول که از جمله مهمترین عوامل موثر در افزایش عملکرد محصول گوجه فرنگی در واحد سطح می باشد.
تهیه بستر مناسب از مهمترین عوامل تولید بذر بشمار می رود. اولین مرحله شخم زدن زمین می باشد که این امر باید زمانی انجام گیرد که رطوبت خاک در حد مناسبی باشد. همچنین عمق شخم باید در حدود 30 الی 35 سانتی متر باشد تا ریشه گیاه بتواند بخوبی در آن رشد نماید. در مرحله بعد خرد کردن کلوخ ها توسط دیسک انجام می گیرد و سپس زمین را با ماله صاف می نمایند. پس از آن با ردیف ساز جوی و پشته ها را به فاصله 130 سانتی متر از یکدیگر در می آورند. به منظور تغذیه گیاه توزیع حدود 100 تا 120 کیلوگرم فسفر، ازت و پتاس از هر کدام 100 کیلوگرم به ازای هر هکتار مصرف می گردد. تمام کود فسفر، پتاس و نیمی از کود ازته قبل از کاشت و نیمی دیگر بصورت سرک همراه باکودهای ریزمغذی بعد از کاشت مصرف می شود.
مراحل کاشت، داشت و برداشت گوجه فرنگی عبارتند از:
1-خزانه گیری: معمولا در اواسط اسفند ماه خزانه ریزی گوجه فرنگی با بذر مورد نظر انجام می گیرد. 10 روز قبل از رسیدن نشا به مرحله انتقال مقاوم سازی بر روی نشا صورت گرفته و بعد به زمین اصلی منتقل می شود. انتقال نشا به زمین اصلی را معمولا پس از زمان پیش بینی تگرگ در هر منطقه در نظر می گیرند.
2-انتقال نشا: انتقال و کشت نشا همزمان با پر شدن جوی ها از آب توسط کارگر در محل داغ آب انجام می گیرد، و اگر نشا صنعتی باشد می توان با ماشین نشاکار آن را کشت نمود.
3-خاکدهی : روز بعد از انتقال نشا یک مرحله خاکدهی اولیه پای نشاهای تازه کشت شده انجام می گردد. خاکدهی در این مرحله سبب جلوگیری از خشک شدن و آفتاب سوختگی ساقه شده و استقرار بوته را بهبود می بخشد.
4-وجین علفهای هرز: در اکثر مزارع علف های هرز رشد می کنند و با محصول اصلی در جذب آب و مواد غذایی رقابت می کنند ، بنابراین بایستی با وجین علف های هرز از شر آنها خلاص شویم. وجین به دو صورت دستی توسط کارگر و یا مکانیزه که با ماشین آلات کشاورزی قابل انجام هست انجام می گردد. همزمان با وجین علف هرز یک مرحله دیگر خاکدهی در پای بوته ها به منظور توسعه ریشه و رشد بهتر بوته ها انجام می گردد. بسته به تشخیص کشاورز و درصد آلودگی مزرعه به علف هرز بایستی وجین علف هرز و خاکدهی بوته ها دوباره تکرار گردد.
5-آبیاری محصول: مناسبترین مدار آبیاری در گوجه فرنگی هر 5 الی 6 روز می باشد اما بسته به مقدار ابی که شما در اختیار دارید می توانید آنرا بیشتر یا کمتر کنید.
6-رسیدگی میوه و برداشت محصول: مناسبترین زمان برای برداشت گوجه فرنگی زمانی است که میوه کاملا رسیده و قرمز شده باشد بطوری که وقتی میوه را برش طولی می زنیم هیچ رگه سبزی در آن مشاهده نگردد و عملکرد کیفیت گوجه در حد مطلوب باشد.
